fala

1. Być na fali; utrzymać się na fali «osiągnąć sukces, mieć powodzenie, być pożądanym w towarzystwie lub wykorzystać chwilową koniunkturę, żeby osiągać dalsze sukcesy»: Kupił Grażynie wideo i parę ładnych kiecek u Meyersa, spędzali weekendy w Sheratonie (...). Bawili się jak trzeba. Jej było dobrze, a on czuł, że jest kimś, że jest na fali. J. Zielonka, Antypody.

2. Iść, płynąć falą «iść tłumnie, hurmem»: (...) falą płynęli sprzedający i przeznaczeni na sprzedaż. Szły grupki kobiet, chłopców i dzieci pod strażą uzbrojonych wyzwoleńców (...). H. Rudnicka, Uczniowie.

3. Na falach eteru «przez radio, w radiu»: Spotkać (...) można go było na estradach, na falach eteru oraz na telewizyjnej wizji i fonii. K. T. Toeplitz, Wybór.

4. Na fali czegoś «pod wpływem czegoś, w związku z czymś»: Widzowie oczekiwali, że pierwszy powojenny film, nakręcony w dodatku na fali popaździernikowej odwilży, nareszcie odda sprawiedliwość żołnierzom powstania warszawskiego (...). Wprost 896/2000.

Nadawać na tych samych falach zob. nadać.

Płynąć z falą zob. płynąć 2.